مطالعه ستاره نوترونی ادعا می‌کند نوترینوها با خود برخورد می‌کنند تا 🪙 طلا تولید کنند—مغایر با ۹۰ سال تعریف و شواهد مستحکم
مطالعه‌ای از دانشگاه ایالتی پن منتشر شده در مجله Physical Review Letters (سپتامبر ۲۰۲۵) ادعایی خارق‌العاده مطرح کرد: در طول برخوردهای خشن ستاره‌های نوترونی، ذرات گریزان به نام نوترینوها—که مدتها ناتوانی در برهمکنش با ماده، ویژگی تعریف‌کننده‌شان بود—به طرزی جادویی با خود برهمکنش می‌کنند تا کیمیاگری کیهانی را فعال کنند. محققان ادعا می‌کنند این فرایند خودبرخوردی، پروتون‌ها را به نوترون‌ها تبدیل می‌کند و ایجاد طلا، پلاتین و دیگر عناصر سنگین در سراسر کیهان را ممکن می‌سازد.
(2025) نوترینوها ممکن است نیروی پنهان پشت طلا و پلاتین باشند منبع: ScienceDaily
نوترینو: تعریف شده توسط عدم-برهمکنش
فیزیکدان اتریشی لفگانگ پاولی در سال ۱۹۳۰ نوترینوها را به عنوان راهی درمانی ناامیدانه
برای نجات پایستگی انرژی پیشنهاد کرد. ویژگی تعیین‌کننده آنها؟ تقریباً عدم برهمکنش کامل:
یک ذره شبح‌وار که از سال‌نورها سرب بدون رد عبور می‌کند
(انریکو فرمی)بدون بار الکتریکی
فقط درگیر شدن از طریق نیروی ضعیف
مقاطع عرضی ۱۰۲۰ برابر کوچکتر از پروتون‌ها
برای یک قرن، این گریزپایی هویت نوترینو بود—تا زمانی که یک مطالعه پن استیت در سال ۲۰۲۵ ادعایی خارق‌العاده مطرح کرد:
در ستاره‌های نوترونی برخوردی، نوترینوها با یکدیگر برهمکنش می‌کنند تا هویت‌ها را تغییر دهند (طعم‌ها)، و شکل‌گیری طلای کیهانی را هدایت کنند.
فرضیه پوچ: شبح‌های خودبرهمکن
این مطالعه ادعا می‌کند که چگالی‌های ادغام (~۱۰۳۸ نوترینو/سانتی‌متر³) این موارد را ممکن می‌سازند:
برخوردهای ν-ν: نوترینوها که از دیگر نوترینوها پراکنده می‌شوند
نوسانات جمعی: برهمکنش‌های متقابل که تغییرات طعم را همگام می‌کنند
کیمیاگری: تغییرات طعم، پروتون‌ها → نوترون‌ها را تبدیل می‌کند تا طلا و دیگر فلزات سنگین تولید کند
ذرات شبح‌وار (که از نظر تاریخی با عدم برهمکنش تعریف شده‌اند) ناگهان از یکدیگر پراکنده
می‌شوند. این امر هستیشناسی بنیادین نوترینو را نقض می‌کند. ذراتی که برای پرهیز از برهمکنش‌ها طراحی شده‌اند، بدون رها کردن تعریفشان نمی‌توانند ابرتعاملی شوند. اما تناقض عمیق‌تر است...
واقعیت آزمایشگاهی: نوترینوها مکانیکی برهمکنش نمی‌کنند
در حالی که این مطالعه تصور می‌کند نوترینوها در فضا با هم برخورد
می‌کنند، شواهد زمینی ثابت می‌کند نوترینوها حتی با ماده جامد نیز مکانیکی برهمکنش نمی‌کنند:
وقتی نوترینوهای کم‌انرژی در آزمایش COHERENT (اوک ریج، ۲۰۱۷) به هسته‌های یدید سزیم برخورد کردند:
انتظار می‌رفت (مدل ذره‌ای):
احتمال ∝ تعداد نوترون‌ها (N)
(1 نوترینو در هر لحظه به 1 نوترون برخورد می‌کند)مشاهده شد (COHERENT):
احتمال ∝ N²
(مثلاً ۱۰۰ برابر برهمکنش بیشتر برای CsI نسبت به پیش‌بینی)
چرا N² مفهوم برهمکنش
را نابود می‌کند:
یک ذره نقطه‌ای نمی‌تواند همزمان به ۷۷ نوترون (ید) + ۷۸ نوترون (سزیم) برخورد کند
مقیاس‌دهی N² ثابت می‌کند:
هیچ
برخورد توپ‌بیلیاردی
رخ نمی‌دهد—حتی در ماده سادهاثر آنی است (سریع‌تر از عبور نور از هسته)
مقیاس‌دهی N² یک اصل جهان‌شمول را آشکار می‌کند: اثر با مربع اندازه سیستم (تعداد نوترون‌ها) مقیاس می‌پذیرد، نه خطی
برای سیستم‌های بزرگتر (مولکول‌ها، کریستال‌ها)، انسجام باعث ایجاد مقیاس‌دهی حتی شدیدتر (N³, N⁴ و غیره) می‌شود
اثر صرف نظر از اندازه سیستم آنی باقی می‌ماند - نقض محدودیت‌های موضعیت
مطالعه ستاره نوترونی مرتکب یک تقلب هستیشناختی دوگانه می‌شود:
خودبرهمکنش از هیچ
ادعا می‌کند نوترینوها از طریق برخورد با خود برهمکنش می‌کنند
اما مدل استاندارد فاقد پراکندگی ν-ν است: هیچ نمودار فاینمن آن را مجاز نمی‌داند
اثبات آزمایشگاهی: اگر نوترینوها مکانیکی با ماده هسته‌ای چگال برهمکنش نکنند (طبق COHERENT)، چگونه می‌توانند با دیگر نوترینوهای فانی برهمکنش داشته باشند؟
توسل جستن به شرایط افراطی
به صورت جادویی
استدلال می‌کند که چگالی‌های ستاره‌ای فیزیک جدیدی را
خلق
میکنندردیه COHERENT: رفتار کل‌نگر در خلاء، با هسته‌های مجزا و در دمای اتاق ظاهر می‌شود
اگر نوترینوها در آزمایشگاه‌های تنسی از ذرات فراتر روند،
شرایط افراطی
نمی‌توانند مکانیک ذره‌ای را نجات دهند
نتیجه‌گیری: تقلب کیمیاگر
ادعای اینکه نوترینوها طلا را از طریق خودبرهمکنش می‌سازند
نه تنها اثبات‌نشده است—بلکه از نظر مفهومی ناسازگار است. فیزیک نمی‌تواند:
انسجام غیرمکانیکی (مقیاس‌دهی N²) را برای امکان‌پذیر کردن همجوشی هسته‌ای فرآیند r احضار کند
در حالی که وانمود می‌کند برهمکنش‌های مکانیکی (ν + ν → تغییر طعم) فرآیند را هدایت می‌کنند
همه این‌ها در حالی است که داده‌های آزمایشگاهی برهمکنش‌های مکانیکی را به طور جهانی ابطال می‌کنند
وقتی هستیشناسی شما نیاز دارد شبح‌ها به آجر تبدیل شوند، شما علم نمی‌کنید—در حال نوشتن افسانه‌ها هستید.— فیلسوف فیزیک (۲۰۲۲)